gra na fortepianie
Artykuły

Fryderyk Francois CHOPIN, najwybitniejszy polski kompozytor

Fryderyk Francois CHOPIN, najwybitniejszy polski kompozytor, urodził się w 1810 r. w Żelazowej Woli (ok. 50 km od Warszawy) w majątku hrabiów Skarbków, gdzie jako guwerner mieszkał i pracował ojciec Fryderyka (pochodzenia francuskiego), Mikołaj Chopin. Matka Fryderyka, Justyna Krzyanowska, była osobą bardzo muzyczną; grała na pianinie i śpiewała. W naturalny sposób została pierwszą nauczycielką muzyki małego Fryderyka. Kilka miesięcy po narodzinach Fryderyka rodzina Chopinów przeniosła się do Warszawy, gdzie Mikołaj Chopin objął posadę nauczyciela w Liceum Warszawskim.

W wieku sześciu lat Fryderyk Chopin rozpoczął naukę gry na fortepianie u Wojciecha {ywny. Wraz ze swoją siostrą Ludwiką Fryderyk muzykował w domu i grał na cztery ręce fortepian. Wkrótce Fryderyk podjął pierwsze próby kompozytorskie. Jego pierwsze dzieło, Polonez B-dur, spisał ojciec. W czasie studiów u prof. {ywny Chopin zaczął występować publicznie; grał w domach warszawskiej arystokracji i brał udział w koncertach charytatywnych.

Jako szesnastoletni Chopin zaczął pobierać lekcje teorii kompozycji fortepianowej u Józefa Elsnera w Warszawskiej Szkole Muzycznej. W tym czasie był pod silnym wpływem pieśni i tańców ludowych Mazowsza, Kujaw, Wielkopolski i Lubelszczyzny. Z dużym zainteresowaniem słuchał muzyki ludowej podczas wakacji, które spędzał m.in. w Szafarni, Antoninie i Sannikach. W 1826 odbył pierwszą podróż zagraniczną do Berlina, a wkrótce potem do Wiednia, gdzie dał dwa publiczne występy, do Drezna i Pragi. W wieku dziewiętnastu lat Fryderyk ukończył studia u profesora Elsnera, zyskując szacunek profesora. W raporcie studenckim profesor napisał: „Chopin, Fryderyk, student III roku, niesamowity talent, geniusz muzyczny”

W październiku 1830 Fryderyk dał swój ostatni występ w Warszawie. 2 listopada 1830 opuścił Warszawę na zawsze. Wyjechał do Drezna, Wiednia, Salzburga, Monachium i Stuttgartu. We wrześniu 1831 przybył do Paryża, gdzie przebywał na stałe, i wkrótce zyskał szerokie uznanie w całej Europie.

Pierwsze lata w Paryżu były bardzo intensywne. Chopin wielokrotnie koncertował i wykonywał własne utwory, umacniając tym samym swój status kompozytora i pianisty. Po wykonaniu Wariacji na temat La ci darem la mano na fortepian i orkiestrę Robert Schumann napisał w swojej słynnej recenzji: „Czapki z głów, panowie. Geniusz!”. W późniejszym okresie Chopin skupił się głównie na komponowaniu. Jego prace były publikowane przez wydawnictwa francuskie, niemieckie i angielskie. Jednak nauczanie było jego głównym źródłem dochodów. Miał wielu uczniów, wśród których byli amatorzy, ale także grupa profesjonalnych pianistów.

READ  Chopina grać jak Chopina

Był bardzo towarzyskim człowiekiem. Utrzymywał przyjazne stosunki zarówno z wybitnymi muzykami mieszkającymi w Paryżu, m.in. Franciszkiem Lisztem, Vincenzo Bellinim, Gioacchino Rossinim i Felixem Mendelssohnem, jak iz wydawcami, krytykami i polską emigracją. W 1836 poznał pisarkę George Sand, która stała się jego życiową partnerką i wywarła głęboki wpływ na życie kompozytora. Podróżowali razem, zwiedzili Majorkę, Marsylię i Genuę. Spędzili kilka lat z rzędu w Nohant i wrócili do Paryża na zimę.

Od 1839 r. stan zdrowia Chopina stale się pogarszał. Był ciężko chory na gruźlicę. W 1848 odbył ostatnie tournée koncertowe po Anglii i Szkocji. Fryderyk Chopin dał ostatni publiczny koncert 16 listopada w Londynie, po którym ciężko zachorował. Po powrocie do Paryża już nigdy nie odzyskał zdrowia. Chopin zmarł 17 października 1849 r. w mieszkaniu przy placu Vendome 12. Został pochowany na paryskim cmentarzu Pere Lachaise. Jego serce jest w Warszawie, w kościele św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu.

Materiał archiwalny. Autor: Joanna Ławrynowicz

Zdjęcie autorstwa cottonbro z Pexels